Top5: Rainbow

Niestety stało się najgorsze… Zupełnie nagle i niespodziewanie na horyzoncie pojawiło się widmo nadciągającej sesji. Nadzieje na to, że tym razem nie dojdzie do tych dramatycznych zdarzeń okazały się zupełnie płonne i po raz kolejny przyjdzie zmierzyć się z Bestią. Więcej nauki oznacza niestety mniej pisania. W związku z tym od dziś przełączam się na tryb sesyjny. Wpisów będzie mniej, ale jedocześnie zachęcam do polubienia profilu Rockomotive na facebooku. Co rano (albo prawie, co rano) powinny tam trafiać kawałki, które polecam danego dnia, więc jeśli chcecie posłuchać fajnej muzyki do śniadania – lajkujcie. Tymczasem przechodzimy do dzisiejszego Top5.

Dziś trochę zmieniamy koncepcję i skompletujemy listę pięciu najlepszych utworów Rainbow, ale biorąc tylko pod uwagę pierwszy ( i mój ulubiony ) okres działalności, a więc z Dio za mikrofonem. Zadanie proste tylko teoretycznie, bo to właśnie w latach 1975-1978 powstały największe przeboje, jakie kiedykolwiek stworzyło Rainbow, a sam debiut mógłby prawie zapełnić dwie takie listy. Zatrzymując się na chwilę przy tej grupie muszę wspomnieć, że na poważnie zainteresowałem się ich dokonaniami stosunkowo niedawno. Wcześniej znałem Ronniego głównie z okresu Black Sabbath oraz solowej działalności, tymczasem to właśnie na płytach z połowy lat 70. późniejszy lider Heaven and Hell wypada według mnie najlepiej. Można łatwo zauważyć, że podczas współpracy z Blackmorem styl śpiewania Dio dopiero się kształtował i jego głos nie jest jeszcze tak zadziorny i ostry jak na późniejszych płytach. Choć tamte uznawane, jako klasyczne to, te proponowane tutaj też ma swój urok i razem z warstwą instrumentalną tworzy doskonałą całość.

Man on The Silver Mountain – nie wyobrażam sobie żeby zacząć top innym numerem. Utwór otwierający debiutancki krążek to klasyka klasyków. Chociaż Dio często wracał do tego nagrania już podczas kariery solowej to celowo polecam wersję studyjną, która brzmi dużo lżej niż późniejsze interpretacje. Dla mnie to niewątpliwy atut, czuć więcej ducha klasycznego hard rocka.

Catch the Rainbow – wahałem się czy nie umieścić tu „Temple of the King”. Oba kawałki utrzymane są w spokojnym, melancholijnym klimacie. Ostatecznie padło na „Catch The Rainbow”, które wygrywa głównie za sprawą uroczego refrenu i kunsztu Blackmora’e który ten pokazuje w oszczędnej, ale przejmującej grze.

Still I’m Sad – ok, to już ostatni numer z debiutu. Nie mogłem jednak powstrzymać się przed wrzuceniem tego kawałka głównie ze względu na przeszywający motyw główny.

Tarot Woman – pewnie sporo osób widziałoby tu raczej „Starstruck” albo „Stargazer”, zresztą te kawałki pewnie trafiłby na listę, gdyby tylko było to chociażby top6. Skoro jednak „Rising” musi mieć tylko jednego reprezentanta to będzie to „Tarot Woman”. Dla mnie numer jeden z tego albumu.

Gates of Babylon – może to i lepiej, że Dio nagrał z Rainbow tylko trzy albumy. Z każdym jednym poziom stopniowo opada. Tutaj, chociaż nie miałem dylematu, co umieścić na liście. Wymieniony kawałek mocno odstaje od pozostałych i może przesadą jest pisać, że stanowi wyróżniający się jasny punkt, ale na pewno wyróżnia się in plus. W tym przypadku o sile stanowią orientalne motywy oraz styl śpiewania Dio, który najbardziej zbliża się do znanego z wcześniejszych albumów. 

Czekam na Wasze Top5 Rainbow!